Verhaal van Lily
Een keer per week bezoekt vrijwilliger Lily een 75-jarige weduwe om gezellig met haar te praten, een kopje koffie te drinken of een wandeling te maken. Lily heeft hart voor oudere mensen. Met haar bezoek wil ze de eenzaamheid van de dame een beetje verzachten. Lily: “Ze woont nog alleen thuis, iedere week breng ik een stukje zonlicht in haar leven.”
IK WIL DE WERELD EEN BEETJE MOOIER MAKEN
Tekst en fotografie: Hans Peters.
De dame is net als Lily Indonesisch van afkomst. Lily: “Dat schept een band. Zij komt uit West-Java, ik uit Midden-Java. Zij kwam in de jaren ’60 naar Nederland, ik twaalf jaar geleden. We praten veel over ons thuisland, over de tempo doeloe van weleer, maar ook over het leven in Tilburg. We zijn allebei dol op koken en wisselen Indonesische recepten uit.”
Van Salatiga naar Tilburg
Lily is geboren in Salatiga en woonde tot 2012 in Indonesië. Haar ouders hadden een fourniturenwinkeltje, zelf werkte ze als lerares op een basisschool en op de afdeling inkoop van een beroemde glasfabriek in Soerabaja. Haar man is ook in Indonesië geboren, verhuisde op jonge leeftijd naar Nederland en werkt sinds die tijd in fabrieken. Twaalf jaar geleden voegde ze zich bij hem en trouwden ze. Lily: “Ik hou van Nederland, de cultuur, het werk, het leven. Tilburg is ook heel gezellig. Alleen bij slecht weer mis ik Indonesië.” Ze haalde haar inburgeringsexamen en leerde Nederlands bij het MST, Feniks en de Taalclub in wijkcentrum De Poorten.
Ik ben blij en dankbaar dat ik met mijn werk iets voor iemand kan betekenen
We hebben zoveel gemeen
Twee jaar geleden werd Lily aan de weduwe gekoppeld door Jannie Haverkamp van ContourdeTwern. Lily: “Ik wilde naast de Taalclub iets voor de samenleving betekenen en een nuttige dagbesteding hebben met vrijwilligerswerk. Jannie stelde me voor aan de mevrouw en het voelde meteen vertrouwd. Ik begrijp haar situatie en voel haar behoefte aan gezelschap in mijn hart. Ze vindt het namelijk niet fijn om alleen te wonen. We kletsen heel wat af. Over haar drie zonen, over haar familie in Indonesië en haar komst naar Nederland. We hebben zoveel gemeen. Ik zou best vaker en langer bij haar willen blijven. Ze vindt het altijd jammer als ik naar huis ga.”
Moge alle wezens gelukkig zijn
Binnenkort doet het goede weer zijn intrede. Lily: “Dan gaan we met de rollator wandelen in het Wilhelminapark. Of we eten een frietje of ijsje in de stad. De simpelste dingen kunnen mensen gelukkig maken. Ik ben boeddhist en handel vanuit de boeddhistische gedachte ‘moge alle wezens gelukkig zijn’. Ik was dan ook supertrots dat ik van medewerker Babiche Klijs van Vrijwilligers Tilburg een tasje kreeg met daarop de tekst ‘je maakt de wereld mooier’. Ik ben blij en dankbaar dat ik met mijn werk iets voor iemand kan betekenen.”
Laurens
Verhaal van Laurens Door mijn vrijwilligerswerk kan ik iets voor een ander betekenen Een jaar of zes geleden liep de 40-jarige Laurens van Krugten op het Wagnerplein in Tilburg Noord. Daar zag hij bij een stand een aantal mensen in opvallende oranje jassen. Die jassen prikkelden zijn nieuwsgierigheid: wat doen die mensen? Laurens stapte op hen af en ging met hen in gesprek. Zo kwam hij voor het eerst in contact met vrijwilligers van Buurtpreventie Stokhasselt. Goed te combineren Laurens was helemaal niet op zoek naar vrijwilligerswerk, maar door het gesprek besloot hij zich als vrijwilliger bij de Buurtpreventie aan te melden. “Ik ben graag buiten en heb veel interesse in bouwactiviteiten”, aldus Laurens. Voordat hij van start ging kreeg hij informatie over het werk op papier en moest hij een VOG overleggen. Na een jaar kreeg hij een training van een oud-agent. De vrijwilligers lopen één keer per twee weken een ronde door de wijk, maar ze hebben geen vaste dienst. Dat bleek goed te combineren met zijn fulltime baan. Laurens: ”Zo’n ronde duurt één tot anderhalf uur, ’s morgens, ’s middags of ’s avonds. Je kunt je er zelf voor inroosteren. Mijn wijk is Stokhasselt, Heikant en Vlashof. Op dit moment zijn we met zo’n 15 vrijwilligers (mannen én vrouwen), maar kunnen er nog wel een paar extra gebruiken.” Door dit vrijwilligerswerk heb ik meer sociale contacten gekregen in de wijk Werkwijze De vrijwilligers gaan tijdens hun ronde altijd met zijn tweeën op pad. De vier vrouwelijke vrijwilligers lopen alleen overdag een ronde. “Onze uitrusting bestaat uit een oranje jas, een zaklamp en schrijfpapier met pen. Uiteraard hebben we ook altijd ons legitimatiebewijs op zak. Zelf neem ik ook altijd een kleine verrekijker mee, want soms is het handig om een situatie eerst vanaf een afstand te bekijken”, zegt Laurens. Tijdens hun ronde komen ze allerlei dingen tegen: van een scooter die op een verkeerde plek geparkeerd staat, een auto zonder kenteken tot zwerfafval. Sommige zaken geven ze door aan de politie, andere melden ze via de Fixi-app (hiermee kun je allerlei zaken melden bij de gemeente Tilburg). Voordelen Laurens: “Dankzij Buurtpreventie voel ik me een stukje veiliger in de wijk. Verder heb ik door dit vrijwilligerswerk meer sociale contacten gekregen in de wijk met af en toe een gezamenlijke borrel. Daarnaast is het handig dat ik weet waar ik bepaalde zaken kan melden. Het is fijn dat ik iets voor anderen kan betekenen en dat ik een schakel ben in het geheel. Dit vrijwilligerswerk raad ik iedereen aan, zeker als je je eenzaam voelt of iets voor de maatschappij wilt doen.” Deel deze verhalen en inspireer anderen om ook te helpen! Facebook Twitter LinkedIn Whatsapp Forward
Lees het verhaal