Verhaal van ANTONIETTA
betrokken buurtbewoonster
In de buurt Vlashof (Tilburg-Noord) wonen veel gezinnen die, zeker in deze dure tijden, moeilijk rond kunnen komen. In de buurt heerst veel werkloosheid, (sociale) armoede en eenzaamheid. Buurtbewoonster Antonietta Gallo trok zich het lot van deze gezinnen aan en wilde zich voor hen inzetten door tweedehands (kinder)kleding in te zamelen. Wat zes jaar geleden begon in haar eigen huiskamer groeide uit tot het inzamelpunt Tira Mi Su in een voormalige garagebox aan de Sibeliusflat in Vlashof. Antonietta: “Tilburgers kunnen hier hun overtollige kleding doneren. Samen met mijn team zorgen we ervoor dat deze kleding terecht komt bij de mensen die dit het hardste nodig hebben.”
“IK MAG ELKE DAG VOOR SINTERKLAAS SPELEN”
Dat team bestaat uit teamleden Manuela Smarius en Sahaira Eugenia en drie vaste vrijwilligers Lia, Ilona en Linda. Tijdens de openingstijden van Tira Mi Su kunnen mensen kleding doneren en/of ophalen. Ook zijn er twee inloopmomenten per week bestemd voor mensen die even hun hart willen luchten. Omdat ze moeilijk rond kunnen komen bijvoorbeeld. Of omdat ze zich eenzaam voelen. Antonietta: “Geldgebrek veroorzaakt namelijk ook dat mensen niet mee kunnen doen aan sportclubs of sociale activiteiten. Bij ons kun je je verhaal kwijt. We bieden je een stukje steun en geborgenheid, maar we maken ook grapjes. Humor relativeert de boel. Waardoor bezoekers lachend de deur uit gaan en de week daarop terugkomen. Kortom, we ontvangen en geven niet alleen kleding, maar ook liefde en begrip. Hoe mooi is dat?”
Trek me omhoog!
Zes jaar geleden merkte Antonietta hoe schrijnend de armoede is in de wijk. Antonietta: “Op het schoolplein zag ik kinderen met gescheurde winterjassen. Of kinderen die nog tot laat in de herfst zomerjassen en slippers droegen, omdat er geen geld is voor nieuwe schoenen of winterjassen. Dat ging me aan het hart en wilde iets voor de ouders en kinderen uit de wijk betekenen door kleding bij mij thuis in te zamelen.” Dat nieuws ging als een lopend vuurtje door de wijk. Susan van de Nieuwelaar, sociaal werker van ContourdeTwern, bracht haar in contact met Mariet van de Laar, de buurtondersteuner van Vlashof. Samen met haar maakte Antonietta een facebookpagina en werd via het netwerk van Mariet steeds meer bekendheid gegeven aan het inzamelpunt. Deze verhuisde in de loop der tijd van haar woonkamer naar haar berging en van haar berging naar de garagebox, dankzij de hulp van WonenBreburg en ContourdeTwern. Antonietta: “Ik ben van Italiaanse afkomst. Daarom bedacht ik voor het inzamelpunt de naam Tira Mi Su. Die verwijst naar mijn roots. Tiramisu staat uiteraard voor het lekkere toetje, maar betekent letterlijk ‘trek me omhoog’ (tira mi su). En dat is precies wat we doen: mensen die in een kwetsbare positie zitten de hand reiken en omhoog trekken met kleding en steun.”
Hartverwarmende verhalen
Tira Mi Su was in het begin bestemd voor arme gezinnen met kinderen in de leeftijd tussen nul en vijf, maar inmiddels is de doelgroep ook uitgebreid naar tieners en volwassenen. Antonietta: “Als hier een moeder komt om kleding voor haar kinderen te halen, en ze heeft zelf een grote scheur in haar jas, krijgt ze van ons een geschikte jas. Want, je kunt pas goed voor je kinderen zorgen, als je goed voor jezelf zorgt.” Elke week is er wel een gebeurtenis die de gulle weldoener ontroert. Antonietta: “Laatst kwam een vrouw langs. De kinderbijslag was binnen. Maar ze moest nog twee achterstallige rekeningen betalen. Met Koning Winter in aantocht, kon ze voor haar drie kinderen niet die winterjassen, schoenen en gymspullen kopen. Als we die niet in huis hebben, plaatsen we een oproep op facebook. Hoe dankbaar is ze dan als ze met die spullen naar huis gaat. En vorig jaar was het huis van een gezin in de brand gevlogen. Ze waren niet verzekerd. Na een oproep op onze facebookpagina kwam vanuit de wijk massaal hulp op gang en werd binnen twee weken een hele inboedel bij elkaar verzameld. Van een schooltas tot een fiets, en van kleding tot huisraad. Hartverwarmend om te zien.” Sommige gezinnen zijn niet goed op de hoogte welke regelingen er zijn voor mensen in armoede. Dankzij haar netwerk in het sociale domein verwijst Antonietta deze mensen door naar de juiste instantie of regeling, zoals de Meedoenregeling of Stichting Leergeld. Niet voor werd ze twee jaar geleden genomineerd voor Brabander van het Jaar en kreeg ze vorig jaar de titel Wijkburger van Tilburg-Noord. Antonietta: “Geven is mijn passie. De dankbaarheid die ik ontvang, geeft mij veel voldoening en plezier. Ik mag elke dag voor Sinterklaas spelen.”
volg je droom
Wat zou ze vrijwilligers aan willen raden? Antonietta: “Volg je droom. Als je droom niet uitkomt, zorg dan dat je in de buurt komt van die droom of passie. Kijk naar wat jou gelukkig maakt, zodat je met een goed gevoel opstaat en weer zin krijgt om te werken.”
Sjef
Verhaal van Sjef Twaalf ambachten, dertien ongelukken. Zo kun je de carrière van Sjef Philipsen omschrijven. Door ziekte of pech moest hij vaak met zijn werk stoppen. Toch is hij een doorzetter en kan hij niet stilzitten. De laatste jaren was hij vrijwilliger bij wijkcentrum Het Spoor als gastheer/beheerder en activiteitenbegeleider. DOOR EEN SIMPEL PRAATJE KRIJG JE ZOVEEL TERUG Tekst en fotografie: Hans Peters Sjef is geboren en getogen in de Schilderswijk, aan het Vondelplein. Na school werkte hij als winkelbediende respectievelijk agf chef bij een supermarkt. Een dubbele hernia maakte een einde aan dat werk. Daarna werkte hij als verkoper binnendienst bij een bedrijf van import- en export van onderdelen melkmachines. Helaas ging het bedrijf verhuizen en kon Sjef niet meeverhuizen. Weer pech, maar als snel vond hij weer werk als verkoper binnendienst, echter, na een heftig arbeidsconflict nam hij ontslag. Dan zakt de grond onder je voeten weg Vanwege gezondheidsomstandigheden werd hij afgekeurd. Sjef: “Tot overmaat van ramp kreeg ik een scooter-ongeluk. Ik knalde tegen een boom, brak mijn arm en moest negen maanden in een stellage rondlopen.” Hij begon voor zichzelf als fotograaf voor trouwreportages en zo vergaarde hij bekendheid. Totdat opnieuw het noodlot toesloeg. Sjef: “Ik had een knobbel in mijn linker lies. De huisarts stuurde me door naar de internist. Die diagnosticeerde Hodgkin. Dan zakt de grond onder je voeten weg.” Na 20 bestralingen was hij genezen. Hij had echter niet meer de power om met zijn bedrijf door te gaan. Maar hij ging niet bij de pakken neerzitten. Om toch met zijn hobby bezig te zijn werd hij vrijwilllig huisfotograaf bij woonzorgcentrum Padua. Als een vis in het water Sjef kreeg zijn krachten weer terug en werd daarna vrijwilliger bij wijkcentrum Het Spoor als gastheer / beheerder en activiteitenbegeleider. Sjef: “Voelde me als een vis in het water. Ik heb mijn BHV en horeca-papieren gehaald. En ik begeleidde assistent beheerders.” Hij draaide bardiensten en ondersteunde activiteiten als bingo, dans- en filmavonden. Via een sociaal werker sloot hij zich aan bij ‘Samen op Stap’. Deze activiteitengroep organiseert samen met een enthousiast team vrijwilligers een Zomerprogramma in de zomervakantie voor mensen die eenzaam zijn of die niet lekker in hun vel zitten. Sjef: “Omdat juist dan alle activiteiten stilliggen. We maken dan een uitstapje naar het klompen- of speelgoedmuseum. Of we laten een koor of muzikant komen. Je ziet de mensen opbloeien.” Voorafgaand aan het Zomerprogramma worden vier koffiemiddagen gehouden, zodat de mensen elkaar beter leren kennen. Hij herinnert zich ook het kerstfeest. “Deelnemers kopen een cadeautje en maken daar een gedicht bij. Dat cadeautje gaat op een grote stapel en wordt door iemand anders gepakt die het gedicht voorleest. Je weet dus niet van tevoren wie het cadeautje krijgt. De mensen zijn dan zo dankbaar en schudden na afloop je hand. Dat doet ons ook goed.” Die dankbaarheid doet ons goed Doe je mond open en maak contact Helaas moest hij twee jaar geleden stoppen met zijn vrijwilligerswerk, vanwege een hartinfarct. Sjef: “Stopt het dan nooit, zou je denken? Ik heb een hartoperatie gehad. Als het weer beter gaat, wil ik het werk weer oppikken.” Wat wil hij vrijwilligers meegeven? “Wees jezelf en doe bij problemen je mond open. Communiceren met elkaar vind ik heel belangrijk. Beter helpen als geholpen moeten worden. En maak ook contact met de mensen. Door een simpel praatje krijg je zoveel terug. Deel deze verhalen en inspireer anderen om ook te helpen! Facebook Twitter LinkedIn Whatsapp Forward
Lees het verhaal