Verhaal van Sjef

Twaalf ambachten, dertien ongelukken. Zo kun je de carrière van Sjef Philipsen omschrijven. Door ziekte of pech moest hij vaak met zijn werk stoppen. Toch is hij een doorzetter en kan hij niet stilzitten. De laatste jaren was hij vrijwilliger bij wijkcentrum Het Spoor als gastheer/beheerder en activiteitenbegeleider.

Tekst en fotografie: Hans Peters

Sjef is geboren en getogen in de Schilderswijk, aan het Vondelplein. Na school werkte hij als winkelbediende respectievelijk agf chef bij een supermarkt. Een dubbele hernia maakte een einde aan dat werk. Daarna werkte hij als verkoper binnendienst bij een bedrijf van import- en export van onderdelen melkmachines. Helaas ging het bedrijf verhuizen en kon Sjef niet meeverhuizen. Weer pech, maar als snel vond hij weer werk als verkoper binnendienst, echter, na een heftig arbeidsconflict nam hij ontslag.

Vanwege gezondheidsomstandigheden werd hij afgekeurd. Sjef: “Tot overmaat van ramp kreeg ik een scooter-ongeluk. Ik knalde tegen een boom, brak mijn arm en moest negen maanden in een stellage rondlopen.” Hij begon voor zichzelf als fotograaf voor trouwreportages en zo vergaarde hij bekendheid. Totdat opnieuw het noodlot toesloeg. Sjef: “Ik had een knobbel in mijn linker lies. De huisarts stuurde me door naar de internist. Die diagnosticeerde Hodgkin. Dan zakt de grond onder je voeten weg.” Na 20 bestralingen was hij genezen. Hij had echter niet meer de power om met zijn bedrijf door te gaan. Maar hij ging niet bij de pakken neerzitten. Om toch met zijn hobby bezig te zijn werd hij vrijwilllig huisfotograaf bij woonzorgcentrum Padua.

Sjef kreeg zijn krachten weer terug en werd daarna vrijwilliger bij wijkcentrum Het Spoor als gastheer / beheerder en activiteitenbegeleider. Sjef: “Voelde me als een vis in het water. Ik heb mijn BHV en horeca-papieren gehaald. En ik begeleidde assistent beheerders.” Hij draaide bardiensten en ondersteunde activiteiten als bingo, dans- en filmavonden. Via een sociaal werker sloot hij zich aan bij ‘Samen op Stap’. Deze activiteitengroep organiseert samen met een enthousiast team vrijwilligers een Zomerprogramma in de zomervakantie voor mensen die eenzaam zijn of die niet lekker in hun vel zitten. Sjef: “Omdat juist dan alle activiteiten stilliggen. We maken dan een uitstapje naar het klompen- of speelgoedmuseum. Of we laten een koor of muzikant komen. Je ziet de mensen opbloeien.” Voorafgaand aan het Zomerprogramma worden vier koffiemiddagen gehouden, zodat de mensen elkaar beter leren kennen.

Hij herinnert zich ook het kerstfeest. “Deelnemers kopen een cadeautje en maken daar een gedicht bij. Dat cadeautje gaat op een grote stapel en wordt door iemand anders gepakt die het gedicht voorleest. Je weet dus niet van tevoren wie het cadeautje krijgt. De mensen zijn dan zo dankbaar en schudden na afloop je hand. Dat doet ons ook goed.”

Doe je mond open en maak contact Helaas moest hij twee jaar geleden stoppen met zijn vrijwilligerswerk, vanwege een hartinfarct. Sjef: “Stopt het dan nooit, zou je denken? Ik heb een hartoperatie gehad. Als het weer beter gaat, wil ik het werk weer oppikken.” Wat wil hij vrijwilligers meegeven? “Wees jezelf en doe bij problemen je mond open. Communiceren met elkaar vind ik heel belangrijk. Beter helpen als geholpen moeten worden. En maak ook contact met de mensen. Door een simpel praatje krijg je zoveel terug.